نام علمی سماق Rhus coriaria است. "سماق" در قدیم "سماک" نیز تلفظ می‌شده است، در حقیقت فارسی آن سماک و عربی آن سماق است.
سُماق درختچه ای است کوهستانی که میوه‌های خوشه‌ای دارد. رنگ میوه ی آن قرمز و قهوهای است (تصویر مجاور) و طعم آن گس است، ولی پس از رسیدن ترش می‌شود. میوه ی سماق پس از کوبیدن به عنوان چاشنی، همراه با غذاهایی مانند کباب استفاده می‌شود.
این گیاه اغلب در مناطق مدیترانه، جنوب ایتالیا و آسیای شرقی به ویژه در ایران دیده می شود. انواع متنوعی دارد که برخی از آنها جنبه ی تزیینی داشته و اگر حواسمان نباشد، می تواند موجب مسمومیت و خارش گردد.
در یونان باستان از چوب سماق برای رنگ آمیزی پارچه‌های پشمی استفاده می‌شده است و در کشور ایتالیا از این گیاه برای رنگ دادن به چرم استفاده می کردند.
در برخی از کشورها از سماق نوشیدنی تهیه می کنند که برای تسکین درد معده و اختلالات گوارشی موثر است.
سماق از نظر طب قدیم، سماق سرد و خشک است.
