مریم گلی

---

مریم گلی از خانواده نعنا است که بیشتر از برگ‌های آن استفاده می‌شود؛ یک گیاه تلخ مزه‌ای که دارای اسانس و رایحه‌ی مشخصی است.

---

 

 

“مریم گلی”‌ گیاه دارویی است و در کتب طب سنتی به نام «مریمی» نام برده شده است و در زبان عربی «مریمیه» و «شالبیه» و «مریمیه صغیره» نام برده می‌شود. این گیاه در تمام مناطق معتدله رشد می‌کند و دارای گل‌های زیبایی است و جزء گیاهان معطر و خوشبو است که طعم بسیار تلخی دارد.

مریم گلی از خانواده نعناع است که بیشتر از برگ‌های آن استفاده می‌شود؛ یک گیاه تلخ‌مزه‌ای که دارای اسانس و رایحه مشخصی است. به عنوان پرمصرف‌ترین گیاه دارویی safe محسوب می‌شود.

مریم‌گلی از روزگاران گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت و به عنوان داروی مۆثر برای معالجه عوارض نیش حشرات مفید است همچنین داروی تونیک و مقوی برای تقویت روح، بدن و افزایش طول عمر به‌کاربرده می‌شد. در اروپا از در قدیم‌الایام برای کاهش شیر زنان استفاده می‌شد، این گیاه ضد آلزایمر قوی است و به شکل قرص و قطره تهیه شده است و در ایران از قدیم به عنوان داروی آرام‌بخش و برطرف‌کننده سوءهاضمه، درد و نفخ استفاده می‌شد.

شنگ

 

خواص گیاه شنگ

برگ های گیاه شنگ از خونریزی معده جلوگیری می‌ کند. اگر مسموم شدید از ریشه‌ این گیاه استفاده کنید. برای رماتیسم مفید است و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می ‌برد. برای مسلولین نفع بسیار دارد. گل این گیاه را بر روی محل سوختگی قرار دهید تا از قدرت التیام آن برای سوختگی پی ببرید!

فارسی این گیاه شنگ است، در شیراز و اصفهان به شنگ آلاله و در خراسان ریش بز خالدار خطاب می ‌کنند. به این گیاه قندرون، سنسفیل، تسلسفیل، اسپلنج و اسفلنج هم می‌ گویند. در عربی نوع چمنی این گیاه که برگ های آن باریک ‌تر از شنگ می ‌باشد، لحبه النبس و زنب الخیل است. ولی در عراق و شامات به آن اذناب الخیل می‌ گویند.

شنگ در چمنزارهای نمناک شمال ایران، عمارلو، بین کبوترچای و زردچین، ایسپیلی ییلاق دامنه البرز، مخصوصا افجه و نارون می ‌روید و نوع چمنی این گیاه در مغرب ایران، تفرش، اراک، کوه شاهو و کردستان زیاد است، و در اروپا به علت زیبایی گل این گیاه، شنگ پرورش می‌ دهند. گیاه‌ شناسان قدیم نوع حقیقی شنگ را نر و نوع چمنی را ماده می ‌دانستند، و در زبان فرانسه به شنگ یارب دوشوو گویند و در فاصله اردیبهشت تا تیرماه ظاهر می‌ شود.

خواص سماق

 

نام علمی سماق Rhus coriaria است. "سماق" در قدیم "سماک" نیز تلفظ می‌شده است، در حقیقت فارسی آن سماک و عربی آن سماق است.

سُماق درختچه ای است کوهستانی که میوه‌های خوشه‌ای دارد. رنگ میوه ی آن قرمز و قهوه‏ای است (تصویر مجاور) و طعم آن گس است، ولی پس از رسیدن ترش می‏شود. میوه‌ ی سماق پس از کوبیدن به عنوان چاشنی، همراه با غذاهایی مانند کباب استفاده می‌شود.

این گیاه اغلب در مناطق مدیترانه‌، جنوب ایتالیا و آسیای شرقی به ویژه در ایران دیده می ‌شود. انواع متنوعی دارد که برخی از آنها جنبه ‌ی تزیینی‌ داشته و اگر حواسمان نباشد، می ‌تواند موجب مسمومیت و خارش گردد.

در یونان باستان از چوب سماق برای رنگ آمیزی پارچه‌های پشمی استفاده می‌شده است و در کشور ایتالیا از این گیاه برای رنگ دادن به چرم استفاده می کردند.

در برخی از کشورها از سماق نوشیدنی تهیه می‌ کنند که برای تسکین درد معده و اختلالات گوارشی موثر است.

سماق از نظر طب قدیم، سماق سرد و خشک است.

گیاه‌درمانی در ام اس

 

 

---

در این مقاله سعی بر آن داریم تا با معرفی چند گیاه دارویی بهبودگر در زمینه بیماری ام اس با آثار درمانی و نحوه مصرف آنها آشنا شویم.

---

 

 

با وجود اینکه در جهان مدرن و پیشرفته امروزی تاکنون دارو و ماده موثر‌ی جهت درمان کامل و قطعی بیماری ام اس کشف نشده است اماعلم پزشکی توانسته در شناخت و تولید داروها و مواد موثره مرتبط با کاهش روند پیشرفت این بیماری گامهای بلندی بردارد. اکثر روش‌های درمانی توانسته‌اند به کاهش علائم این بیماری کمک کنند و به جهت همین ناامیدی از درمان قطعی این بیماری است که آمارها نشان داده اند که اکثر افراد مبتلا به بیماری ام اس در سراسر جهان به طب مکمل و جایگزین رو آورده‌اند. در این مقاله سعی بر آن داریم تا با معرفی چند گیاه دارویی بهبودگر در زمینه بیماری ام اس با آثار درمانی و نحوه مصرف آنها آشنا شویم. لازم به ذکر است که همیشه پیش از استعمال این سری گیاهان دارویی، قبل از قطع استفاده از دارو و یا اضافه کردن یک درمان جدید برای رژیم درمانی با پزشک خود مشورت کنید. برخی از گیاهان دارویی، مکمل‌ها و درمان‌های جایگزین هنگامی که در زمان و به روش صحیح مصرف نگردند و یا به تداخلات دارویی آنها توجهی نگردد می‌توانند عوارض شدید و غیر قابل برگشتی را به‌دنبال داشته باشند .

شقاقل

آشنایی با خواص شقاقل

 

---

این گیاه در کتب فارسی با نام‌های هویج وحشی، هشفیفل، اشقاقل، هشقیقل، ششقاقل گزبری، ریشه گزبری، زردک ریگی و شقاقل آمده است.

---

 

 

به فرانسوی Panais cujtiv e , Panais، نوع مزروع آن و Panais checacul نوع صحرایی آن و به انگلیسی نوع مزروع آن را Parsnip و نوع وحشی آن را Wild Parsnip  گویند.

شقاقل گیاهی است دو ساله شکل ظاهری آن شبیه گیاه هویج، برگ‌های آن دارای بریدگی و در عین حال دندانه‌دار، ساقه‌های آن گوشه‌دار است.

 

قدومه شیرازی

قدومه شیرازى گیاهى است یک ساله به بلندى ۱۰-۵ سانتى متر، شاخه هاى آن از قسمت پایینى گیاه منشعب شده و انشعابات به صورت افراشته و بسیار شکننده هستند. برگ آن کشیده- قاشقى، داراى نوک کند، دندانه هاى کوتاه در نصفه بالایى برگ. دمبرگ پوشیده از کر ک ها و پرزهاى ستاره اى است. میوه از نوع خورجینک، تخم مرغى پهن نوک دار، بدون کرک داراى بال و در حالت رسیدن قرمزرنگ است. دانه ها بخش دارویى گیاه را تشکیل مى دهند.

خواص زعفران

 

۱. طبع آن گرم و خشک است.

 

۲. انرژی بخش، مقوی قوه باه و تقویت‌کننده اعضای رئیسه بدن می‌باشد.

 

۳. زعفران تقویت کننده قلب و مقوی معده می‌باشد.

 

۴. زیاده‌روی در خوردن زعفران امکان سکته مغزی دارد.

 

۵. زعفران تسکین‌دهنده درد دندان می‌باشد از دمکرده آن ابتدا مزمزه کرده سپس بنوشید به خاطر داشته باشید که باید به مقدار خیلی کم مصرف شود.

پنیرک؛ ضددرد، ضدالتهاب و ضدعفونی کننده

---

از مهم ترین اثرات گزارش شده ی گل پنیرک می توان به مواردی چون ضد درد، ضد التهاب، ضد عفونی کننده، قابض، ملین، ادرار آور، خلط آور و مقوی رحم اشاره کرد.

---

 

پنیرک با نام علمی Malva sylvestris در عربی خبازی نامیده می شود. گیاهی است علفی، به ارتفاع تا 60 سانتی متر و پایا. به صورت خودرو، در بسیاری از نقاط می روید و برای استفاده نیز کشت می گردد.

قسمت مورد استفاده ی پنیرک برگ و گل می باشند. البته در اکثر نواحی، گل پنیرک مورد استفاده قرا می گردد. این گیاه در ایران رویش ندارد و گونه ی نزدیک به آن به نام M.neglecta مورد استفاده قرار می گیرد. گونه ی موجود در ایران، به بلندی گونه ی اول نیست و به حالت تقریبا خوابیده است و حداکثر تا 40 سانتی متر مرتفع می شود. برگ ها دارای حالت دایره ای و دندانه دار و گل ها، بنفش رنگ و کوچک هستند.

قسمت مورد استفاده ی پنیرک در ایران، گل های بنفش رنگ خشک شده ی آن می باشد. محل رویش گیاه در ایران نواحی البرز، اطراف تهران، شمال ایران، آذربایجان، آستارا، اصفهان، نواحی مرکزی ایران، خراسان، دامغان، سمنان، جنوب ایران، کرمان، بلوچستان و سایر نقاط می باشند.

سنبل الطیب(سنبل کوهی)

Valerian

این گیاه بومی اروپا و قسمت هایی از آسیا می باشد. در حال حاضر آن را در آمریکای شمالی نیز می کارند.

اگر چه "سنبل الطیب" به صورت خودرو در جنگل ها رشد می کند، اما این گیاه برای مصارف دارویی کشت و زراعت نیز می شود. گفته می شود انواع وحشی آن خواص بیشتری دارد.

بیشترین قسمت مورد استفاده این دارو برای مصارف درمانی، ریشه آن می باشد. این گیاه به "علف گربه" نیز معروف است، زیرا گربه عاشق بوی آن است.

ریشه گیاه سنبل الطیب دارای اجزای مختلفی می باشد. از این میان می توان به روغن های فرار(مثل والریک اسید)، آلکالوئیدها و آمینواسیدهای آزاد(مثل گاما آمینوبوتیریک اسید"GABA"، تیروزین، آرژنین و گلوتامین) اشاره کرد. نام اسید آمینه والین را از روی این گیاه انتخاب نموده اند.

والرنال و اسید والرنیک از قوی ترین ترکیبات آرام بخش موجود در سنبل الطیب هستند.

ریحان

 

" ریحان " کلمه ای عربی و به معنی " گل و سبزه " است که معادل این لغت در فارسی " اسپرغم " گفته می شود.

 

 

ریحان  گیاه بوته ای یک ساله ای است که معمولاً طول آن بین 20 تا 45 سانتیمتر است و دارای عطر و بوی مطلوبی است. رنگ ساقه ی بوته ی ریحان سبز تند است و دارای برگ های منظم و بیضی شکل است . گل های ریحان به رنگ سفید یا صورتی در ماه های مرداد یا شهریور به شکل خوشه در انتهای ساقه ی ریحان ظاهر می شوند و پس از چندی از همین گل ها تخم ریحان حاصل می گردد. دو نوع ریحان وجود که یک نوع آن برگ های سبز و نازکی دارد و نوع دیگر برگ های بنفش رنگ دارد. گیاه ریحان بومی هند است. این گیاه هیچ گونه ترشح زیان آوری ندارد و تمام بخش های آن مثل برگ ، گل و حتی ساقه آن بسیار معطر و خوشبو است. از این رو در تمام دنیا به عنوان یک طعم دهنده و عطر دهنده به غذا مورد استفاده قرار می گیرد.

پرسیاوشان؛ گیاهی برای درمان سرفه

 

 

 

---

 

پرسیاوشان از نظر طبّ قدیم ایران، معتدل است. در طب گذشته از گیاه پرسیاوشان در درمان سرفه و علائم سرماخوردگی و ریزش منطقه‌ای مو استفاده می‌شد.

 

---

 

پرسیاوشان با نام علمی Adiantum capillus veneris گیاهی است علفی، سرخسی و پایا که در مناطق شمالی از جمله مازندران، گیلان و در تهران در مناطق شرق، غرب و جنوب غربی قابل مشاهده است.

این گیاه زیبا و چند ساله معمولاً در نقاط مرطوب، اماکن سایه دار و کم نور می‌روید. این گیاه در نواحی مدیترانه، اروپای مرکزی و جنوبی، آمریکا و ایران رشد می‌کند. برگ‌های آن شبیه برگ گشنیز بده و دارای دم‌برگ های بسیار نازک و دراز، شبیه مو می‌باشد.

پرسیاوشان دارای ریزومی خزنده است که ریشه‌هایی باریک از آن خارج می‌شود. برگ‌های این گیاه استفاده طبّی دارد.

نتایج حاصل از مطالعات گیاه شناسی قومی و یا بومی گیاه پرسیاوشان در منطقه نشان می‌دهد که این گیاه برای درمان سرماخوردگی، درمان تب و سرفه مفید است.

گیاه پرسیاوشان در گویش مازندرانی به نام‌های سیولنگه واش، گیلکی چاه سیالَک و سیالک، لری پَرِسیووَش و در گویش کردی با نام سیاوخشی قابل شناسایی است.

گیاه پرسیاوشان به فقر مواد آلی و عناصر کم مصرف، مقاومت خوبی را نشان می‌دهد و این گیاه از نظر نیازهای اکولوژیکی بسیار کم توقع است.

نتایج حاصل از مطالعات اتنوبوتانی گیاه پرسیاوشان در مازندران نشان می‌دهد که بیشترین استفاده از این گیاه برای درمان سرماخوردگی، درمان تب و سرفه و کم‌ترین مورد مصرف آن برای درمان سرخک در اطفال است.

 

گل راعی؛ گیاهی برای مقابله با افسردگی

---

یکی از این گیاهان موثر که می‌تواند حال و هوایتان را عوض کند گل راعی است. این گیاه معرف که گل هزار چشم، علف چای و هوفاریقون نیز نامیده می‌شود خواص ضدافسردگی دارد.

---

گویی در دنیای آشفته و پرمشغله‌ی امروز، افسردگی‌های خفیف غیر اجتناب شده است. برای درمان دل‌تنگی‌ها و افسردگی‌های خفیفتان، گیاهان را دریابید. یکی از این گیاهان موثر که می‌تواند حال و هوایتان را عوض کند گل راعی است.

این گیاه معرف که گل هزار چشم، علف چای و هوفاریقون نیز نامیده می‌شود خواص ضدافسردگی دارد و زمانی که شما به اصطلاح دل و دماغ ندارید و به نوعی دنیا را تیره و تار می‌بینید کمکتان می‌کند.

گل راعی جزو آن دسته از گیاهانی است که در تمام قاره‌ها و با هر آب و هوایی رشد می‌کند.

سال‌هاست که مردم از این گیاه به عنوان درمان افسردگی استفاده می‌کنند. برای آشنایی بیشتر با این گیاه، با ما همراه باشید.

 

جوز هندی

 

---

جوزهندی برای درمان و تسکین بسیاری از دردها مفید شناخته شده است. در طب سنتی، دانه و روغن جوزهندی را برای درمان بیماری‌های مربوط به اعصاب و سیستم گوارش تجویز می‌کنند.

---

درخت جوزهندی با نام علمی Myristica fragrans از جنس درختان همیشه سبز است.  جوزهندی میوه‌ی درختی به همین نام است که مصرف آن به صورت خشک شده در مناطق گرمسیری رواج بسیاری دارد. هر دانه را از خارج، پوسته‌ی سختی به رنگ قهوه‌ای متمایل به خاکستری در برمی‌گیرد و شیارهای عمیقی دارد که با جدا کردن این پوسته، دانه‌ی آن ظاهر می‌شود.

دانه، سطحی چین‌خورده دارد و رنگ آن متمایل به خاکستری است. به طور کلی، جوزهندی در طولی حدود 5/2 سانتی‌متر و قطری حدود 5/1سانتی‌متر شکلی شبیه به تخم‌مرغ دارد.

آن چه جوزهندی را به یکی از طعم‌دهنده‌ها و ادویه‌های پُرمصرف در غذا، به خصوص در مناطق گرمسیری، تبدیل کرده است، عطر و بوی تند و مطبوع آن است.

صرف‌نظر از نقش جوزهندی به عنوان ادویه در غذا، این دانه خواص غذایی و درمانی بسیاری نیز دارد؛ جوزهندی منبع خوبی از ویتامین‌ها، املاح معدنی، اسیدهای آمینه، روی، آهن،‌ مس، کلسیم،‌ ژرمانیوم، فلاوونوئیدها و بسیاری مواد مفید دیگر است.

بادرنجبویه

 

---

بادَرَنجبویه یا بادَرَنگْبویه یا وارَنگ‌بو (Melissa officinalis) گیاهی است معطر و علفی. این گیاه از راسته لب‌گلی‌ها (Lamiales) و تیره نعنائیان (Lamiaceae) است.

---

برداشت این گیاه معمولا در اواخر اردیبهشت، قبل از ظهور گل ها انجام می شود. برگ ها و سرشاخه ها پس از برداشت، در جریان هوا  قرار می گیرند تا به سرعت خشک شوند و پس از آن در محل تاریک و خشک نگهداری می گردند.

این گیاه بومی مناطق مدیترانه ای است و در اروپا و آسیا نیز انتشار دارد. در ایران در کنار مجاری آب ها و مناطق اطراف تهران، در شمال ایران در رشت و اطراف آن ، رودبار و در آذربایجان و مناطق شرقی ایران و استان های غربی می روید.

ساقه‌های آن چهارگوش بوده و کمی کرکدار است و به بلندی سی تا هشتاد سانتی‌متر می‌رسند. برگ‌های زرد مایل به سبز آن به شکل بیضی و یا قلب هستند و لبه‌ آنها دندانه دندانه است. وقتی برگها له ‌شوند، بوی لیمو شیرین از آنها متصاعد می شود.

ذرت و خواص ان

ذرت که بفارسی بلال نیز نامیده می شود گیاهی است یکساله و یک پایه دارای ساقه ای راست که ارتفاع آن تا چهارمتر می رسد.

ذرت گیاه بومی آمریکای مرکزی و مکزیک است و از آنجا به نقاط دیگر دنیا راه یافته است .

برگهای ذرت متناوب و دراز می باشد . گلهای نر ذرت بصورت خوشه ای بوده که مرکب از سنبل های قرمز روشن می باشد . گلهای ماده آن از 2تا 4 گل تشکیل شده در کنار برگ های ذرت قرار درد .

غشایی که روی بلال را می پوشاند سبز رنگ و مانند برگ می باشد . دانه های کروی شکل ذرت در اطراف محور مرکزی بلال قرار گرفته اند . این دانه ها برنگ زرد یا قهو ه ای می باشند .